Concept Analyse Mabel Konijnenburg

Concepten van nu

I-pod

Wie heeft er tegenwoordig geen I-pod? Een I-pod is een draagbare muziek en mediaspeler ontworpen door het Amerikaanse technologiebedrijf Apple.

De I-pod is razend populair geworden over heel de wereld, dit komt mede door het eenvoudige ontwerp en bediening van de I-pod. Consumenten willen tegenwoordig geen koelkast meer waarmee je muziek kan luisteren, maar ze willen iets kleins het liefs met een mooi design, waarmee je veel muziek, films en foto’s kunt bekijken en luisteren. De I-pod is een digitaal audio apperatuur waarmee je bijna alles in één hebt om lekker te relaxen en dat is wat de consument wil.

De I-pod veranderd continue, de designers worden steeds mooier en kleiner. De producenten bedenken steeds weer iets nieuws en iets beters waardoor de consumenten geprikkeld worden om het te kopen. Er zijn heel veel generaties van de Ipod zoals de; Ipod shuffle, nano, classic en thouch.

De oordopjes van de Ipod worden geleverd in wit, dat was de wens van Apple. Ze vallen daarom erg op en droegen bij aan een hype in de ‘jetset’ (= de rijke of prominente laag van de maatschappij).

Het IKEA concept

IKEA heeft een heel doordacht concept. IKEA’s visie is het bieden van een beter dagelijks bestaan voor zoveel mogelijk mensen. Hun bedrijfsconcept sluit goed aan bij hun visie want ze bieden een heel breed assortiment, functionele en goed vormgegeven woonartikelen tegen zulke lage prijzen zodat iedereen ze kan betalen.

De klanten willen namelijk niet meer betalen voor hun woonartikelen als dat niet nodig is en daarom bied IKEA de mogelijkheid om je eigen artikelen in elkaar te zetten, het zelf op het halen in het magazijn, en het zelf te vervoeren. Dit scheelt je een hoop geld. Want waarom voor deze service betalen als je het toch niet wilt gebruiken? Als je deze service toch wilt kan je dit natuurlijk wel krijgen tegen meerwaarde.

IKEA heeft een duidelijk concept wat voor iedereen goed zichtbaar is; ze stralen uit dat ze goedkoop zijn door goedkope materialen te gebruiken voor de inrichting en de bouw van de winkels. Ook willen ze laten zien dat het een Zweedse winkel is door het geel en blauwe kleurgebruik en de Zweedse producten die je kunt kopen.

IKEA start met een campagne “design your own life” omdat volgens IKEA iedereen een designer is want iedereen kan heel goed zelf bepalen hoe hij of zij wil wonen.

Jojo

Een jojo is een stuk speelgoed. Oorspronkelijk werd het van ivoor gemaakt, tegenwoordig bestaan er ook kunststoffen varianten. Een jojo bestaat uit twee ronde schijven van gelijke grootte die door middel van een klein asje aan elkaar zijn verbonden. Om dat asje is een touw gewikkeld. Aan het eind van het touw zit een lusje. Steek dan je wijsvinger door het lusje. Hou de zijkanten vast met je duim en middelvinger. Laat voorzichtig los zodat de jojo langs het touwtje naar beneden komt rollen. Is het touw eenmaal afgewikkeld dan "klimt" de jojo bij de juiste beweging van de hand, weer omhoog.

Vroeger ging alle 'communicatie' via Sterreclame en jeugdbladen. Tegenwoordig bestaan er KinderNet en 'promoteams' om kinderen op de allernieuwste speeltjes te wijzen. Zo ging dit ook bij de jojo's, in mei 1998 begon de fabrikant van de snoepmerken Skittles en Twix (beide producten van het Marsconcern uit Veghel) een grootscheepse reclamecampagne met de jojo als hip middelpunt.

Er gingen promoteams met een jojokampioen langs 1100 basisscholen en middelbarescholen om wedstrijden te organiseren. Ze hebben hiervoor een flinke smak geld moeten neergooien maar dit had ook zo z'n resultaat in 2 maanden tijd, werden er namelijk 500 000 jojo's verkocht. Skittles en Twix hebben in een vroeg stadium hun product aan de jojo verbonden. Ze hebben heel goed gezien dat de rage in de Verenigde Staten en Japan al aan het opkomen was. Het is dan slechts een kwestie van tijd voordat die naar Europa overwaait. Ze zijn dus op de rage ingesprongen en hebben er een goede draai aan gegeven. Ze hebben haar niet zelf bedacht.' Het zijn vaak de kinderen van twaalf jaar en ouder de trendsetters (of early adaptors) die ermee beginnen. Daarna nemen de jongere broertjes en zusjes van de twaalfplussers het over. Die zijn meestal tussen de negen en twaalf jaar. Op dat moment laten de trendsetters het product direct vallen. Niet alleen kinderen maar ook ouders spelen bij dit concept een grote rol. Geen ouder wil dat zijn kind er niet bij hoort. Als iedereen uit de klas een jojo heeft, wil geen enkele ouder dat zijn kind de enige is zonder. Zo is de grote opkomst van de jojo ontstaan.

Bekende conceptontwikkelaar

Joop van den Ende is geborgen op 23 februari 1942 te Amsterdam. Hij heeft de opleiding voor timmerman en tot technisch tekenaar gevolgd maar is uiteindelijk de kost gaan verdienen in de showbusiness. Joop van den Ende is een bekende Nederlandse conceptontwikkelaar op het gebied van televisie en musical.

Joop wilde zelf altijd graag artiest worden, maar het ontbreekt hem aan voldoende talent. In 1962 opent van den Ende daarom een feestartikelenwinkel en een eigen theaterbureau. Ook zet hij een reveu op met een tot dan toe onbekende komiek, André van Duin. Dit wordt een groot succes, en zo wordt hij bekend in Nederland.

Televisie
Op tv begint hij in de jaren ’70 met zijn eerste theaterproductie voor de tv met o.a.: Jeroen Krabbé, Willy van Hemert, Ko van Dijk e.d. In 1975 maakt hij als producer naam met de Nederlandse televisieserie Bassie en Adriaan.

In 1989 begint hij met zijn eigen televisiezender TV10. Hij krijgt echter geen toestemming om uit te zenden in Nederland en hij stapt over op RTL Veronique.

Musicals
In 1993 opent hij het circustheater in Schevenignen. Een jaar later gaat hij samenwerken met zijn grootste concurrent John de Mol. Samen richten zij het bedrijf Endemol op.

Joop van den Ende heeft niet alleen maar succes gemaakt, zo flopte de musical Cyrano op Broadway. Ook het televisiepretpark Showbizcity mislukte en heeft hem heel veel geld gekost en weinig tot geen geld opgebracht.